Rebeka (hebr. רִבְקָה) – żona patriarchy Izaaka, matka Ezawa i Jakuba.
Życiorys[]
Wczesne życie[]
Urodziła się w bardzo zamożnej rodzinie w Aram-Naharaim. Była córką Betuela i siostrą Labana i wnuczką brata Abrahama - Nachora.
Abraham postanowił dla swojego syna Izaaka wybrać kobietę o tym samym pochodzeniu.
Rozkazał swojemu słudze udać się w rodzinne strony i znaleźć odpowiednią kobietę dla syna.
Rebeka napoiła służącego i jego wielbłądy w wyniku czego ten wybrał ją na żonę dla Izaaka.
Rebece urodziły się bliźniaki: Ezaw i Jakub. Faworyzowała tego drugiego.
Starość[]
Umierający Izaak chciał dać swojemu starszemu synowi błogosławieństwo. Rebeka nakłoniła Jakuba do tego aby udawał Ezawa i winę za to postanowiła wziąć na siebie.
Po tym jak Jakub podstępem otrzymał błogosławieństwo Ezaw planował zemstę. Rebeka chcąc uratować Jakuba wysłała jego do swojego brata - Labana do Paddan-Aram.
Źródła[]
- Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu (wydawnictwo Pallottinum)
- Wikipedia